Pojawia się ostatnio wiele głosów, że dawniej dzieci dostawały klapsy i ludzie wyrastali na lepszych. Internauci piszą, że teraz rodzice nie biją i trzeba się przygotować na to, że to dzieci będą ich biły, bo im na wszystko pozwalają. Nie zauważają jednak, że klaps dawniej z reguły „wspierał negatywnie” słuszność jasno postawionych granic. Natomiast zachęcanie…
17. Kiedy dziecko się złości
Nie odmawiaj dziecku prawa do złości. Nie potępiaj, że ją czuje i okazuje. Daj pełną akceptację temu uczuciu tak, jak dajesz radości. Pokaż przyjazną postawą, że jesteś z dzieckiem także w tej sytuacji. Nazwij to uczucie: „Jesteś zdenerwowana/y” „Chętnie dowiem się, co spowodowało Twoją złość?” Takie i podobne słowa potwierdzą Twoje nastawienie, bo dokładnie opisują…
15. Nie wzbudzaj poczucia winy
Nie ma nic gorszego niż posłuszeństwo osiągnięte przez wzbudzenie u dziecka poczucia winy. Dziecko podatne na argumenty wzbudzające poczucie winy, zrobi wszystko, żeby zadowolić dorosłych. Jednak już najmniejsza krytyka może je zranić, i to tak głęboko, że nie będą mogły rozwinąć swojej osobowości. Dzieci te są mocno samokrytycznymi perfekcjonistami i wymagają od siebie ponad siły.…
13. Dawaj przestrzeń do rozwoju
Już roczne dziecko potrzebuje odpowiednich warunków, aby eksperymentować i uczyć się metodą prób i błędów. Gdy czuje się bezpieczne, bawi się i eksploruje otoczenie. Wraca do rodzica, kiedy czuje się zagrożone. Samo reguluje, kiedy potrzebuje wsparcia, daje wyraźne sygnały. Warto przyjrzeć się, czy chęć zaspokojenia naszych potrzeb emocjonalnych nie zabiera dziecku jego przestrzeni do rozwoju.…
11. Źle zareagowałaś, popraw się
Uczysz się akceptować uczucia i zdarza się, że się zapomnisz? Albo już umiesz, ale w słabszy dzień, powiesz coś „po staremu”? Nie przejmuj się. Daj sobie kolejną szansę. Powiedz dziecku, że żałujesz, że to powiedziałaś i zaakceptuj uczucia. W relacjach lepiej późno niż wcale. Dziecko będzie Ci za to naprawdę wdzięczne. Dzieci doceniają okazane współczucie.
Kto bije dzieci i dlaczego?
Bije ten, kto sam był bity – to chyba pierwsza i najszybciej nasuwająca się odpowiedź. Krzywdy, ukryte głęboko w bitym jako dziecko dorosłym, i równie mocno zakorzenione wzorce, w sytuacjach niesprzyjających (mam na myśli: pospiech, stres, zmęczenie itp.) sprawiają, że podświadomość bierze górę i wypływa z nas zachowanie, którego nie chcemy, nie akceptujemy. Potępiamy je…
9. Dzieci nie chcą, by się z nimi zgadzać. Chcą być rozumiane.
Mówisz dziecku: „Masz rację” lub „Zgadzam się z Tobą”, a dziecko irytuje się i twierdzi, że nie wiesz, o co mu chodzi? Albo zadowala się na chwilę Twoją odpowiedzią, a po chwili nadal drąży temat? To dlatego, że te zdania nie akceptują uczuć (więcej, przeszkadzają w przemyśleniu spraw). Bo nie chodzi o to, czy zgadzamy…
Lubię ciepłe picie i basta!
Rozpoznawanie sygnałów, czego chce niemowlę z jednej strony powinno być łatwe przynajmniej dla matki, a z drugiej – gdy dziecko przecież jeszcze nie mówi – może być zaskakująco trudne. W każdej rodzinie jest tak, że mama i tata mają wyniesione z własnych rodzinnych domów zwyczaje, albo i małe przyzwyczajenia, które przechodzą na ich dzieci. Jednym…
7. Akceptuj uczucia, nie aprobuj zachowań
Akceptujesz uczucia dziecka? Akceptuj wszystkie, zarówno te pogodne, więzi, jak i te lękowe i gniewne. Mów o tym dziecku np. „Wygląda na to, że zachowanie brata Cię drażni”. To dla dziecka cenna informacja, która w przyszłości pozwoli mu radzić sobie z własnymi uczuciami. Nie pozwalaj jednak na zachowania, których nie chcesz. Możesz ująć to tak:…
6. Codziennie wyjdź z dzieckiem na spacer
Niech to będzie tylko 20 minut. Po jakimś czasie okaże się, że to było „aż” 20 minut – tak ten czas zaprocentuje dla Waszej relacji. Spacer hartuje organizm, to wiecie. Przeciwwskazaniem jest tylko silny wiatr i poranny smog. Spacer zrelaksuje Ciebie i dziecko. Przewietrzą się Wam głowy, dzięki czemu poprawią humory. Opadną negatywne emocje. Spacer…
4. Akceptuj uczucia dziecka
Nie musisz wiele mówić. Wystarczy uważne słuchanie i „Och”, „Aha” i „Rozumiem”. Nie zaprzeczaj temu, co czują. Są przecież kimś innym, więc mają prawo czuć inaczej niż Ty. Nazwij te uczucia.To dla dziecka potwierdzenie jego przeżyć i pociecha. Empatyczna odpowiedź pomoże im także nauczyć się ufać swoim spostrzeżeniom. Poczują się wysłuchane, opuście je zdenerwowanie. Poczują…