SZUKAJ JAKOŚCI, A NIE …

SZUKAJ JAKOŚCI, A NIE OBJĘTOŚCI

powiedział Łukasz Kadziewicz u Marcina Prokopa i Rafała Hana.

I jak mnie już znacie, to doskonale wiecie, że jedno ze skojarzeń poszło od razu w kierunku wychowywania Nie, żeby pierwsze Tym razem drugie.

A poszło do tematu tłumaczenia dzieciom wielu rzeczy. Ja wiem, że nas uczono, że „TRZEEEBA” tłumaczyć. Kiedy piszę to „TRZEBA”, to mi same zęby zgrzytają. One mi też zgrzytają, kiedy rozmawiam z Wami w sesjach i czasem to tłumaczenie jest jak powód do dumy. Sztandar rodzica niesiony przed nim, ze słowami: „Bo ja jej/jemu tłumaczę…” Tylko dziecko… No właśnie…….

Co czuje dziecko, kiedy ma tak tłumaczone i tłumaczone?

Hmmm?? Co może czuć? A co Ty czujesz, kiedy ktoś Ci tłumaczy?

Może złość?

A może czujesz się głupi/a?

A może totalne tortury, z których jedną ucieczką jest odlot w wyobraźnię?

…………………………………..

Byłam dzieckiem, któremu tłumaczono, więc jestem rodzicem z przeciwnej strony. Zmęczona się czuję i poirytowana na samą myśl, że mam coś tłumaczyć. Bo to tak jest zwykle, że wybieramy jedną z dwóch opcji, albo robimy dokładnie to samo, co nam nasz rodzic robił albo idziemy w odwrotność. No i idąc w odwrotność, tak sobie często pomagam, woląc minimalnie więcej pomyśleć, a duuuużo mniej powiedzieć Pomagam sobie pytaniem:

„NA CZYM MI TUTAJ NAJBARDZIEJ ZALEŻY DLA DZIECKA I DLA MNIE”

I mówię TYLKO to, czego chcę dla dziecka i czego dla siebie.

To jest takie w pewnym sensie wygodnickie, bo lubię sobie życie upraszczać, ale jaaaaaakie korzystne dla dziecka i dla relacji. W jaki sposób porządkuje wszystko w relacji. I ile czasu i nerwów oszczędza.

I NIKT nie cierpi. Ani ja od gadania, ani dziecko od słuchania lub uciekania od słuchania. (Wiecie, że już Gombrowicz o tym słynnym „przez uszy” pisał.)

Zatem dziękuję panu Kadziewiczowi za natchnienie tym zdaniem dzisiejszego wieczoru.

Zaś Wam serdecznie polecam SZUKAĆ JAKOŚCI, A NIE OBJĘTOŚCI, by uniknąć „zmęczenia” z obu stron.

Przy okazji stosuję się do tego także w pracy, pisząc ten post dość krótkim

I przyznaję się, że to było pierwsze skojarzenie Buu… wszystko Wam tu „muszę” wygadać

Miłego wieczoru (cmok, cmok w Krakowie mieszka smok )