Wymienię najważniejsze. Kiedy akceptujemy uczucia:
– dziecko czuje się rozumiane
– dziecko czuje się bezpiecznie
– dziecko czuje, że ma w rodzicu wsparcie emocjonalne
– dziecko czuje, że może zaufać
– dziecko czuje, że chce powiedzieć rodzicowi więcej
– dziecko otwiera się i mówi,
a rodzic dowiaduje się tego, co dziecko czuje i myśli, poznaje dziecka ogląd sytuacji, POZNAJE WŁASNE DZIECKO 
Poznaje własne dziecko, zamiast „rozmawiać” z fantazjami na dziecka temat we własnej głowie. A te fantazje są zwykle albo w stronę przesady, jak wspaniałe dziecko jest albo jak złe.
Akceptacja pozwala znaleźć prawdziwy środek, z czucia, nie z ego.
Akceptacja pozwala zmienić spojrzenie rodzica na dziecko i to, co dzieckiem kieruje 